Friday 13 March 2020

ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನ್ ಜೊತೆಗಿನ ಸಿಹಿ ಕಹಿ ಅನುಭವಗಳು


  ಮೊಬೈಲ್   ಜೀವನದ ಶತ್ರು ಅನ್ನಬೇಕು ಮಿತ್ರ  ಅನ್ನಬೇಕೋ ತಿಳಿತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇಂದಿನ ಜೀವನ ಶೈಲಿಗೆ  ಇದು ಬೇಕೇ ಬೇಕು.  ನಮ್ಮಮ್ಮನಿಗೆ ವಿದೇಶದಲ್ಲಿರೋ ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಮೊಮ್ಮೊಕ್ಕಳ ಜೊತೆ ಪ್ರತಿ ದಿನ ವೀಡಿಯೊ ಕಾಲ್ ಮೂಲಕ ಅವರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿರುವ  ಅನುಭವ ಕೊಡೊ ಈ  ಮೊಬೈಲ್ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ  ಖುಷಿ ಜೊತೆ ಹೆಮ್ಮೆನು ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ. ಆದ್ರೆ  ನನ್ನ ಪತಿ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದಾಗಿಂದ ರಾತ್ರಿ ಮಲಗೋವರೆಗೂ ಅವರ ಕಣ್ಣು ಮೊಬೈಲ್ ಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರೋದನ್ನ  ನೋಡಿ ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಪರಚಿಕೊಳ್ಳೋ ಹಾಗೆ ಆಗುತ್ತೆ.

ಇದು ನನ್ನ ಮೊದಲ ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಫೋನ್ ಅನುಭವ. ಮೊದಲ ಬಾರಿ  ನನಗೆ ನನ್ನ ಮನೆಯವರು ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಫೋನ್ ಕೊಡಿಸಿದ್ದರು. ನನಗು face book ಅಕೌಂಟ್ ಓಪನ್ ಮಾಡಿ ಕೊಟ್ಟು ಆಫೀಸ್ ಗೆ ಹೋದರು. ಅದರ ಬಳಕೆ ನನಗೆ ಅಸ್ಟು ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಮನೆ ಕೆಲಸ  ಮುಗಿಸಿ ಫೋನ್ ಹಿಡಿದು ಕೂತೆ. face book ಓಪನ್ ಮಾಡಿದೆ. ಅದ್ರಲ್ಲಿ people you may know ಆಪ್ಷನ್ ನಲ್ಲಿ  ತೋರ್ಸೋ  ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ನೆಲ್ಲ   ಆಡ್ ಮಾಡ್ತಾ ಹೋದೆ. ಆ list ನಲ್ಲಿರೋರೆಲ್ಲ  ನನಗೆ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಆಗೋಕೆ ನೋಡ್ತಿದಾರೆ ಯಾರಿಗೂ ಬೇಜಾರು ಮಾಡಬಾರದು ಅಂದುಕೊಂಡು ಎಲ್ಲರ್ನೂ ಆಡ್ ಮಾಡ್ತಾ ಹೋದೆ. ಸಂಜೆ ಆಗಿದ್ದೆ ಗೊತ್ತಾಗ್ಲಿಲ್ಲ. ರಾತ್ರಿ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಲು ಮೊಬೈಲ್ ಆಫ್ ಮಾಡಿ ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ. ರಾತ್ರಿ ನಮ್ಮನೆವ್ರು ಬಂದ್ರು ಊಟ ಬಡಿಸಿ, ಎಲ್ಲ  ಕೆಲಸನು ಮುಗಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಮೊಬೈಲ್ ಹಿಡಿದೆ. ನಂಗೆ  ಖುಷಿಯೋ ಖುಷಿ. ನಾನು ನಮ್ಮನೆವ್ರನ್ನ ಕೇಳಿದೆ ನಿಮಗೆ face book ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಎಷ್ಟು? ಅವ್ರಂದ್ರು ೭೦ ಇರಬಹುದು. ನಾನು ಖುಷಿಯಿಂದ ಹೇಳಿದೆ ನಂಗೆ ನೋಡ್ರಿ ಒಂದೇ ದಿನಕ್ಕೆ 175 ಅನ್ನುತ್ತಾ ನನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ಅವ್ರಿಗೆ ಕೊಟ್ಟೆ. ಅವ್ರು ನಗುತ್ತ ನನ್ನ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ list ತೆಗೆದು ನೋಡಿದರು ಅಲ್ಲಿ ಫಾರಿನ್ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳೆಲ್ಲ ನಂಗೆ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಆಗಿದ್ರು. ಇವರೆಲ್ಲ ನಿಮ್ಮೂರ್ನೋರ ಅಂತ ಕಿಚಾಯಿಸಿದ್ರು.  ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದವರನ್ನ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ  ಉಪಯೋಗಕ್ಕಿಂತ ತೊಂದರೆಯೇ ಹೆಚ್ಚು  ಅಂದ್ರು. ನಂಗೆ ನನ್ನ ಪೆದ್ದುತನದ ಅರಿವಾಯ್ತು  ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದವರನ್ನ un friend ಮಾಡ್ತಾ ಕೂತೆ. ಆ ರಾತ್ರಿ ಜಾಗರಣೆ ಮಾಡಿದಂತಾಯ್ತು.  
ಆಗಿನಿಂದ ಇದುವರೆಗೂ ಮೊಬೈಲ್ ನಿಂದ ಸಿಹಿ ಕಹಿ  ಅನುಭವಗಳು ಪ್ರತಿದಿನ ಇದ್ದದ್ದೇ. ಕನ್ನಡ ಮೀಡಿಯಂ ನಲ್ಲಿ ಓದಿದ ನನಗೆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ  ಓದಿಸುವಾಗ, ಹೋಂ ವರ್ಕ್ ಮಾಡಿಸುವಾಗ ಮೊಬೈಲ್ ನಲ್ಲಿ  google ಗುರುವಿನ ಪಾದವೇ ಗತಿ. ಹಳೆಯ ಸ್ನೇಹಿತೆಯರನ್ನು ಹುಡುಕಲು ನನಗೆ face book ಫ್ರೆಂಡ್  ಸಹಾಯಕ. ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲ whatsup ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಜೊತೆ ಹರಟೆ. ಶಾಪಿಂಗ್ ಹೋದಾಗ ಗೂಗಲ್ ಪೆ , ಫೋನ್ ಪೆ ಹೀಗೆ ಮೊಬೈಲ್ ಜೀವನದ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗವೇ ಸರಿ. ಈ ಮೊಬೈಲ್ ಮತ್ತು ಅದೊರಳಗಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳ ಆಪ್ ಗಳು  ಇಂದಿನ ಜೀವನವನ್ನು  ಸರಳವಗಿಸುವಲ್ಲಿ ಮಹತ್ವದ ಪಾತ್ರವಹಿಸಿವೆ ಎಂಬ ಮಾತು ಅಲಿಖಿತ ಸತ್ಯ.  



No comments:

Post a Comment